Engellilerin istihdamı ile ilgili önyargılar, engellilerin iş yaşamında gerekli çoğunluğu sağlayamamalarının başında gelen en önemli faktördür. ABD’de yapılan bir araştırma, önyargıların ne olduğunu özetler nitelikte:
a. Özürlü işçiler, sık sık mazeret izni alırlar ve sürekli hastalanırlar.
b. Verimli ve iyi çalışamazlar.
c. Hissidirler. Alıngan, kırılgan olurlar ve çabuk kızarlar.
d. Diğer çalışanları rahatsız etmektedirler ve genel çalışma temposunu düşürmektedirler.
e. Daha çok iş kazalarına maruz kalmaktadırlar.
f. Halkla ilişkiler açısından olumsuz bir manzara oluşturmaktadırlar.
g. İşyerinde özel düzenlemelerin yapılması masraflıdır.
h. İşten atmak ve cezai müeyyide uygulamak daha zordur.
i. Emek piyasasında yeterince sağlam işsiz bulunmaktadır.
Engelli bireyler hakkındaki bu önyargılar iş hayatında onların, insan kaynakları birimlerini, işverenler ve çalışma arkadaşları tarafından farklı olarak tanımlanmalarına neden olmuştur. Farklı olarak görülmek engelli bireye, çalışmakta olduğu yerde kendisini kabul ettirme, üretken olduğunu kanıtlama ve ilişki kurmakta zorlanmadığını ispatlama için engelsiz bireyin gösterdiğinden çok daha büyük bir çaba harcamasına neden oluyor. Engelli bireyin iş bulma sürecinde de engelsiz bireye göre çok daha büyük çaba harcaması, insanların kafalarında taşıdıkları çok daha fazla sayıda soruya cevap vermesi gerekiyor. Bütün bu çabalar, yukarıda sıraladığımız önyargıların birçoğunu aşmasına yardımcı oluyor. ABD’de, “özürlü iş gücüyle çalışma deneyimi olan işverenler” ile yapılan bir araştırma, tam da bu çabaları destekler nitelikte. Araştırma engellilerin;
a- İş bırakma ihtimalleri daha az olmaktadır.
b- Sorumlu ve kesintisiz olarak çalışmaktadırlar.
c- Daha az iş kazalarına sebep olmaktadırlar.
d- İşlerini daha çabuk kavramaktadırlar.
e- Daha çok iş bilincine sahip olmaktadırlar.
f- Normal işçiler kadar verim göstermektedirler.
g- İşlerine zamanında gelmektedirler.
Engellilerin istihdamının önemini, şirketlere kazandırdıkları katkılara bakarak anlamakta mümkün. Lou Gestetner’in, 1993 yılında IBM firmasının başına geldiğinde yarattığı değişiklikler bu önemi destekler nitelikte. Firmanın satışlarında belli gruplara yeterli seviyede ulaşamadıklarını düşünen Lou Gestetner, firma içindeki insan mozaiğini artırarak farklı piyasalara da ulaşabileceklerini düşünüyor. Bunun sonucunda da 8 adet çeşitlilik çalışma takımı oluşturuyor. Bu gruplardan birisi de engelliler. IBM firması bu bakış açısıyla, 1998 yılında 370 milyon dolarlık iş hacmini, 2003 yılı sonunda 500 değişik tedarikçiyle toplam 1.5 milyar dolarlık iş geliştirimine taşıdı.
