Gittiğim her konser ya da izlediğim her tiyatro oyununun sonunda, sahnedeki sanatçılara gıpta edip onların yerinde olmak istemişimdir. Onlar için alkış yaşam, sahne ise ölmek istedikleri yerdir. Onlar izleyicilerinin yüzlerini, keyif mimiklerini görmezler ama coşku selinin yüzlerde uyandırdığı takdirin ne demek olduğunu bilirler.
Keyifli bir konserin ardından, sahneden gözleri ışıl ışıl parlayan sanatçının, sahne ışıklarının arkasından sadece koca bir karanlık gördüğü bir salon dolusu izleyicinin kopan alkışlarını duydukça, onları yüreğinde hissetmesindeki aydınlıktır başarı.
Yıllar önce İstanbul’da bir konser veren Jamiroquai’nin liderliğini yapan Jay Kay: “Benim için gerçek başarı, sahnedeyken karşınızda eğlenen ve şarkılarınızı hep bir ağızdan söyleyen insanların var olduğunu görmektir” demişti.
Bir mühendis için depremde tek bir çatlak olmayan binasına bakmak, bir aşçı için tek bir yudum yemek kalmadan sıyrılmış tabağı görmek, bir öğretmen için yıllar sonra ellerinden öpmeye gelen öğrencilerin insan olma yolunda ne güzel şeyler yaptıklarını işitmek, bir eğitmen için yıllar önce verdiğin bir eğitimde anlattığın hikayeyi ve hayatlara sirayet eden etkisini onlardan dinlemek, bir esnaf için alışveriş yaparken evinin sırrını bile paylaşmak isteyecek kadar sadakati kuvvetli mahalleliye şükran sunmak...
Başarı aynı zamanda bilgi ve beceri düzeyini sürekli olarak yükseltmedikçe bu, gösterişli bir uçan balon kadar elden kaçacak bir olgudur.
“Hiç kimse başarı merdivenine elleri cebinde tırmanmamıştır.” -J. Keth Moorehad . İnsanoğlu yaratıldığından bu yana hep dünden daha hızlı olmak adına koşup durmuştur. Bugünkü yaşam koşullarımızın hep insanın yaratıcılığından geldiğini ve bize bu günü sunan insanoğlunun bir zamanlar ne koşulsuzluklarda bunları keşfettiklerine hayran kalmışımdır. “Aborjinler, neden diğer insanların doğum günü partilerini kutladıklarını bir türlü anlayamamışlardır. Onlara göre yaşlanmayı sağlamak için bir gayret göstermeye gerek yoktur ve kendiliğinden olur. Onlar, daha mükemmel olmayı kutlarlar. Eğer geçen yıla göre daha iyi, daha bilge olunmuşsa, bu, kutlanacak bir şeydir. Ve bunu ancak sen bilirsin ve kutlama partisinin ne zaman olacağını kendin söylersin! “-Bir Çift Yürek / Marlo Morgan
Evet, bunu ancak kendimiz biliriz. Dünü deneyimleşebilmiş ve yarına çıtamızı yükselterek devam edebilmişsek, bu, kutlanacak bir durum olmuştur. “Yaşam geriye bakarak anlaşılır, ileriye bakarak yaşanır. “-S. Kierkegaard.
Bu süreç içerisinde gerçek başarıya ulaşabilmek için hiç mi yanılmaz insanoğlu? Elbette yanılır ve hata yapar. Kusurlar, mükemmeliyeti tamamlarken, her şey tezatlarıyla yaşanır. Biten bir şey, diğer bir şeyin başlangıcı değil midir? Yanılmadan doğruyu bulmak olası değildir. Başarısızlık öğretir, doğru rotayı bulmayı sağlar ve yeni bir başarı girişiminin başlangıcıdır. “Elmas yontulmadan, insan da yanılmadan mükemmelleşemez.” –Konfüçyüs.
Mücadeleden vazgeçenler ise mazeret ve bahane üretiminde çok ustadır. “Neden” sorusu yerine “Suçlu kim?” sorusunu soranlar, başarıdan iyice uzaklaşır. İlk yenilgi sonunda, suçlu arayanlar, huzurlu başarının o müthiş zevkini hiçbir zaman tadamaz. Kim bilir belki de aynayı kendimize tutarak “neden” sorusunu sormalıyız.
Dahası çok ama bugünlük geri kalanını sizlerin hikayesine bırakalım...
“Her ne arasan kendinde ara.” -Hacı Bektaş’ı Veli.
