Engellilik öyle kolay kabul edilebilir bir şey değil!
Bundan dolayı benimde ‘engelli’ olduğumu kabul etmem kolay olmadı!
Uzun süre engelli olduğumu(!)
Engelli olduğumu kabul ettikten sonra, uzun bir sürede de “neler yapabileceği mi?” araştırmam gerekti.
-“Hayata kaldığım yerden başlamalıyım” diye düşündüm.
Engelli olduktan sonra yarım bıraktığım tahsilimi tamamlamak için Açıköğretim Lisesine kaydımı yaptırıp, bilgisayar sertifikasını aldığımda 20’li yaşlardaydım.
İş aramaya başladım…
Umutluydum, kendimce içimdeki potansiyeli biliyor ve verimli olacağımdan kuşku duymuyordum.
Kendime güvenim tamdı ve oturularak yapılabilecek her işte başarılı olacağımı biliyordum.
Umutla başladığım iş aramaların bir süre sonra yavaş yavaş umutsuzluğa dönüşmeye başladığında ‘engelli olduğum için iş bulmamım hiçte kolay olmayacağını’ anlamış oldum.
İş nasıl aranır? bilmiyordum!
Yüz yüze görüşmelere gitmemim zor olacağını tahmin ettiğim için gazete ilanları ile iş aramaya başlamıştım. Kendime uygun gördüğüm ilanı veren işverenleri telefonla arıyordum. Diksiyonumun düzgün olması, konuşmalarımız başta güzel gelişiyordu fakat “gelin görüşelim…” dediklerinde engellilik durumumu anlatmam gerekiyordu.
Tabi hemen sesler değişiyor ve bahaneler üretiliyordu “Evet, sekreter olarak görev yapacaksınız ama bizim misafirlerimiz geliyor onlara çay servisi de yapmak gerekiyor”
"…Şimdi arkadaşım uyardı biri ile anlaşmışız, kusura bakmayın”
"…Bizim ofisimiz mimari olarak engelli birinin çalışması için uygun değil ama ben personel arayan diğer arkadaşlarımla görüşürüm onlar isterlerse ararız sizi…” gibi bahanelerle öncesinde benimle çalışmayı olumlu gören işverenler fikir değiştiriyordu ve ben anlamıştım bu şekilde iş bulmam mümkün değildi.
Engelliler ile eğitim veren bir kuruma ‘eğitim’ almak üzere kayıt yaptırmaya gittim. Tesadüfen orada görev yapan sekreterde işten ayrılıyormuş ve benim iş aradığımı öğrenince işe aldılar. ‘Ofis Sorumlusu’ olarak burada çalışmaya başladım. Şansım yaver gitmişti… Sabahları 08.30’da ofisi açıyor, mutfakta kalan bulaşıkları yıkayıp (öğle yemeklerimizi kendimiz hazırlıyorduk), çayı demliyordum.
Santrale bakıyor, Sekreterlik yapıyor… Etrafının tozunu alıyor… Gelen misafirlere masamın yanında duran ketıl ile su kaynatıp çayını, neskafesini yapıp ikram ediyordum. (müdirem her şeyi bana göre ayarlamıştı) İş deneyim anlamında burada çok şey öğrendim ve en önemlisi kendime güvenimi kazandım.
Bana verilen bu şans tüm hayatımı etkiledi ve oradan ayrıldıktan sonra tekrar iş bulmam (deneyimim olduğu için) zor olmadı. İlk önce bir şansa ihtiyacımız var o şans verildikten sonrası geliyor.
