Eğer hayatınızın bir döneminde dahi aşağıdaki satırlarda belirtildiği gibi önyargılı olarak düşündüyseniz lütfen bu yazıyı geçmişte sizin düşündüğünüz gibi ama günümüzde hala öyle düşünenlerden birilerine özellikle okutun.

Bir engelim vardı; görmezdim, duymazdım, hatta fark etmezdim ne engellileri ne de engellilerin yaşadığı zorlukları. Dahası ne yazık ki bazıları gibi “çıkmasınlar dışarı, devlet baksın onlara, çalışmasınlar bari eziyet çekemesinler” falan derdim… güya onları düşünerek, biraz acıma biraz da uzak tutma duygusu ile sanırım.

Pişmanım yaptığım bu hatadan dolayı diyorum şimdi. Çünkü geçen yıl ailemden biri geçirdiği bir hastalık ve kilo problemine bağlı olarak tekerlekli sandalyeye mahkum oldu. Onunla her an ilgilenmek ve onu hastanelere taşımak bizim için ulaşım, sosyal hayata karışamama ve nice sıkıntıları beraberinde getirdi.

Çünkü başımıza gelince yolların aslında engelliler için ne kadar zor, sıkıntılı ve ulaşım açısından sorunlu olduğunu fark ettik. Kaldırımlara çıkıp inmemin, otobüse veya minibüse ne kadar zor olduğunu hatta bazı durumlarda imkansız olduğunu fark ettik. Bina girişlerinin ne kadar sıkıntılı, merdivenlerin dar, yolların yokuş olduğunu fark ettik. Ve daha nice sorunları. Kısaca bir engellinin insanca yaşamak için ne sıkıntılarla boğuştuğunu fark ettik. Onun yaşadıkları ise anlamamız mümkün değil. Biz sadece yardım etmeye çalışıyoruz hala. Sonra çevremizdeki engellileri fark etmeye, sosyal hayatta, yollarda karşılaştığımız engelleri fark ettik ve artık bilinçlendiğimiz için her fırsatta yardımcı olmaya çalıştık onlara. Asansörde öncelik tanıdık, otobüste yer verdik ve otobüse binmelerine yardım ettik.

İşte bu farkında olma dönemi bizim bakış açımızı değiştirdi. Engellilerin bazılarının çalıştığını, neredeyse her tür iş ve meslek yaptığını, başarılı olduklarını ve ne yazık ki nicelerinin de iş bulamadıklarını fark ettik. Herkes üstüne düşeni yapacak, devlet başta olmak üzere düşüncesi netleşti böylece, kendimize de çeşitli görevler yükledik bilinçlendirme açısından. Sahi siz de engellilerle ilgili önyargılı düşünenlerden misiniz?

Yoksa onların farkında olan ve gerektiğinde yardımcı olanlardan mı?